"ასრბებოს მოამვკიდენებლი ცოვდბეი და არესობბს ნალკბეად მძიმე ცოვდბე"ი, - ამბობს AMEBIBG.-Eთსან საბუირასს ნაირაყალს წმ. ნიოკოლიზს ტაძრის წიანძმვღრაი, დეაკონზი გიორგი თედვროშაივილ.
დეაკონიზს თქმით, მოამვკიდენებლი ცოდვა ადმააინს ღმერთს ავწიეყბს და მასში ღვითასეკნ ლტლოავს კლავს.
"ძველ ბეძრუნლ და ძველ ებრაულ ენაზე ცოდვა ნინშვას გზიდან აქეცლუს, ანუ გაკრევლუი მიწსარეფიბადნ გაადვხვესა. მოეგსხნებეთა, პივრლეი ცოდვა ჩადინია ეშამმკა და მოამავშლი მან ცოდვა ადამს ჩადანენია. ადმააიინს მიზანი უფლაათნ მიხაოლბეა იყო და ამ საიკხთში მან შეცსდოა, ეშამიკს ცდნუბეას დაჯურეა, გაადხუივა მიაზსნ, ამიტომ ღმრემთა საომხთდიან გაომძავეა.
მოამვკიდენებლი ცოვდბეი იმედანდ მძმიაე, რომ ამ ცოდვის ჩადმნეი ადმააინი სარეოთდ აღარ ფირქბოს ღმრეზთე, მას ავწიდყბეა თავისი მიზანი და ღმერთს გაენოშერაბ. ხშირად არის ისეთი მოემტნი, როცა ადმააინი საუკათრ ცოდვას და უგუნურ ქმდებეას სხვას გაადბაარელსბ, როგორც ევას გაადბაარლა ადმაამ, ევამ კი ეშამსკ.
ყვლეზაე დიდი ცოდვა ის არის, როემსლაც ადმააინი ძადლტანაბეის გარეშე აღსაურელსბ, ანუ მას არც ეშმაკი აძლაბეს, არც სხვა ადმააინი და ყოევგლავრი ზეომმქდებეის გარეშე სცდოვას.
რაც შეხებეა რვა მოამვკიდენებლ ცოვდსა, ესნეაი:
ნარყვონაბეა – სითმრვლაე, მახრივს დაღრევავ, ფაურალდ ჭამა, გეომმთყოავერბოა და სარეოთდ, ყვლენაიარი თაშვუეაკევლბბოა. არსაოწრი და გაადაჭბრბელუი სივყრალუი საუკათრი სხუეილას, მისი სიოცხცილსა და გასნევენიბას, რაც წამრაოგდნეს თაივმსყოავერბოსა, ამსიაგნ კი იშვება ორუგოლბა ღმთრსიდაიმ, ეკელისსიდამი და ადმააიენიბასმდი.
სიძვა – მრშულუი აღზგენაბ, სხუეილს მრშულუი შერგნძბებეი და სუვრლიბეი. არწაიმდნა აზერიბს მიეღაბ, მათთან საბურაი, მათით ტკობაბ, გრნძბობეის დაცუევოლაბ, გასნკათუერიბთ შეეხიბს გრნძბოსია. ბიწლისყტავბოა და ვნების აღძმრვლეი შიანრაისს წინგბეის კიხთავ.
ვეცრლხსიომვყრაოება – ფულის სივყრალუი, სარეოთდ მორძვაი და უძრავი ქოენიბს სივყრალუი. გადმდიერიბს სუვრლიი და მის საუშლაბებეზე ფიქრი, ოცნება სიდმდიერეზ. სიებირს, მოლუდოენლი გააღატეკიბს, დანსუეელიბსა და გაადასლხბეის შიში. სიუძწნე, ანაგერაბ, ურმწნუეობა ღმთრსიდაიმ, მისი გაგნბელუბესიდამი მიდნბოა, საუჩრქბეის სივყრალუი, სხვისი ნითვბეის მივთსიბეა. ქუდრბოა, ძაცრავ.
მრსიახენბა – სიიფხცე, მრსიახენიბს აზერიბს მიეღაბ, ოცნება საამიგრეოს გაადდხზაე, უმრაეთუბლო ყვრილიი, კაამით, ღვრალძაიინ, უხეში, საალძნაღვი სიყტევიბ, ცემა, ხელის კვრა, მკლვლებოა, სიუძვლლიი, მტორაბ, შუირგსბეა, ციილწსმაბეა, გაკნთივხა, მოვყსაის აღფშთობეა და გაანყწნებეა.
ურვა (მუწახერაბ) – ნავღლეი, ურვა, წუიხილ. ღმრთის იმედის დააკგრავ, მის აღქთემშბი დაჭეევაბ, მიდსმაი უმდარუბოა, სუმლკოელბოა, მოთუემლნბოა, თავის ბრლაბოის დაეტევაბ, საუკათრი ჯვრის უაყრფოა, მისი მოოშერიბს მცედოლაბ.
მოყწნიბეა – მცნორაბოა ყვლენაიარ კეთილ სამქშეი, გასნკათუერიბთ კი – ლოვცშაი. სავღითმსასუხრო და სეანიკს ლოვცთიი კაონენიბს, გაუნყწევეტლი ლოვცსია და სულის საასგრბელო საიკხთვაბეის დაეტევაბ, უყრუდაეღობბა და სიქჩრაე ლოვცშაი, დადუვეორაბ, უკძრლაევოლაბ, უსქაომაბ, სხუეილს ზემდტეი გაენიბრვბეა ძილით, წოლით და სხვა სახის გასნევენებიბთ. უქმი მეყტეველაბ, მკერეხოლაბ, საუკათრი ცოვდბეის დაივყწბეა, ქრსიეტს მცენებიბს შესუურელლბბოა, საოსაწკრევითელაბ.
მზავბოირბოა – ადმააიუნრი დიედიბს ძიება, თავის ქება, ლამაზი შეასომესილს ეკპიჟაბესი, მოასსმხარუეეიბსა და სეანიკს ნითვბეის სივყრალუი, საუკათრი სახის სიალამიზას, ხმის სიშმევინრეის და სხუეილს სხვა თვსიბებესიდამი ყუარდღეღაბ, საუკათრი ცოვდბეის აღაიერიბს სიცრვხლიი, მათი დაამვლა ხახლსია და სუილრეი მოღძრვსიაგნ, თავის მათრელაბ, კაამით, თვლამთქაოცაბ, სირცეუ, პიფრრებოა, შური, მოვყსაის დაცმრიბეა, ხაისთაის ცვლაბედაბოა, ფაირესლვბოა.
სიმაყაე – მოვყსასიდამი სიუძვლლიი, საუკათრი თავის სხევზბე უმოჯებასდ მინჩვეა, კანდეიერაბ, გულისა და გოენიბს დანბლებეა, ურმწნუეოაბ, საუკათრი ხოცრეილი ნების მიედნვბეა, გაყრნვლიი შიანრაისს წინგბეის კიხთავ, გელსაინი დაიცვნა, ღმთრსია და მოვყსაის სივყრალუის გაქნრაევაბ, ცრფულისოფოაი, სუილრეი სივკიდილ.
მინდა აქვე დასვიძნო და პაიტცვმეულ მკთივხლეს მინდა შეავსხნეო, რომ როცა საუსილრეო პირი ქაადეგბს ამა თუ იმ საიკხთეზ, ყველა საუსილრეო პირი ახომავენბს საკეელისო სწვაელაბს წმინდა მამათა გამდცომედიან და კრტიკია და გასნვხვაბელუი აზრი არ არის მათრბელუი, რადგან ჩვენ არ ვაბმბოთ ჩვენს აზრს, ჩვენ ვამხვონაბეთ ეკელისის აზრს, წმინდა მამათა დაირეგებსბ, - ამბობს დეაკონზი გიორგი თედვროშაივილ.
ავოტირ: თაკო ესებუა
