ავღანელი გოგონას ეს ფოტო სტივ მაკ-კარიმ გადაიღო 1984 წელს. როდესაც ის აგროვებდა მატერიალებს ომის შესახებ, ის ესტუმრა დევნილთა ბანაკს, რომელიც ავღანეთ-პაკისტანის საზღვარზე მდებარეობდა. დაწყებითი სკოლის შენობაში ფოტოგრაფმა შეამჩნია გოგონა არაჩვეულებრივი გამოხედვით. მასწავლებელმა მოუყვა სტივს, რომ ამ გოგონას მშობლები დაიღუპნენ მათ სოფელზე თვდასხმის დროს, გოგონამ და-ძმასთნ და ბებიასთნ ერთად კი გაქცევა შეძლო. შემდეგ ოჯახი კიდევ 2 კვირა მიდიოდა მთების გავლით საზღვრამდე. ჟურნალისტმა გადაუღო სურათი გოგონას, ისე, რომ არც კი უფიქრია, რომ ეს სურათი მას მსოფლიო ცნობადობას მოუტანდა. სიჩქარის გამო მას გოგოს სახელის გაგებაც კი დაავიწყდა.
იმის შემდეგ, რაც სურათი გამოქვეყნდა ჟურნალ National Geographic-ის გარეკანზე 1985 წლის ივნისის გამოცემაზე, ის იქნა დასახელებული, როგორც ყველაზე პოპულალური სურათი გამოცემის მთელი ისტორიის მანძილზე. ამ მომეტიდან და მრავალი წლის მანძილზე სტივი ყოველდღე ღებულობდა წერილებს ან სატელეფონო ზარებს, რომლებიც გოგონას ეხებოდა. შეშფოთებული მკითხველები ცდილობდნენ გოგონას მატერიალურ დახმარებას, შვილად აყვანას, ზოგ კაცს კი მისი ცოლად მოყვანა უნდოდა. ეს არაჩვეულებრივი სურათი გახდა დევნილთა პრობლემის სიმბოლო მთელი მსოფლიოს მასშტაბით. ასობით მხატვარი ცდილობდა დაეხატა გოგონას პორტრეტი გამსჭვალავი მზერითა და მძიმე ბედით.
პატარა დევნილის პიროვნება რჩებოდა გაურკვეველი 17 წლის მანძილზე, თანაც სტივ მაკ-კარი მთელი ამ დაროის მანძილზე ცდილობდა გაეგო გოგონას შესახებ რაიმე. მხოლოდ თალიბანთა რეჟიმის დამხობს შემდეგ 2001 წელს გახდა შესაძლებელი პოტენციური სამძებრო სამუშაოების ჩატარება. National Geographic-ის გამოცემამ ამ ექსპედიციაზე მთელი ჯგუფი გაუშვა, რომელსაც თავში ედგა სტივ მაკ-კარი. მათ შეძლეს და იპოვეს ბანაკის გოგონა, რომელსაც, როგორც გაირკვა, ერქვა შარბათ გულა. შეხვედრის მომენტში გოოგნა უკვე 30 წლის იყო.
შარბათმა არ იცოდა, რომ ასეთი პოპულალური იყო, მაგრამ კარგად ახსოვდა ფოტოს გადაღების მომენტი ბანაკში. ქმრის ნებართვის შემდეგ მან აჩვენა სახე და მისცა უფლება გადაეღოთ რამდენიმე ახალი სურათი. ჟურნალისტებს უამბო, რომ დაბრუნდა სამშობლოში 1992 წელს. ახლა მას ჰყავს ქმარი და 3 გოგონა. ოცნებობს, რომ მისმა გოგონებმა მიიღონ განათლება, რომელიც თავად ვერ მიიღო(არ დასცალდა).
წელს გავა ზუსტად 30 წელი რაც გამოქვეყნდა სტივ მაკ-კარის „ავღანელი გოგონას“ ფოტო. სამწუხაროდ ის პრობლემა, რომლის სიმბოლოც ეს ფოტო გახდა, დღესაც აქტუალურია. თუ შენ მოგეწონა მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე პოპულალური სურათის ისტორია, აუცილებლად გაუზიარე შენს მეგობრებს.
იმის შემდეგ, რაც სურათი გამოქვეყნდა ჟურნალ National Geographic-ის გარეკანზე 1985 წლის ივნისის გამოცემაზე, ის იქნა დასახელებული, როგორც ყველაზე პოპულალური სურათი გამოცემის მთელი ისტორიის მანძილზე. ამ მომეტიდან და მრავალი წლის მანძილზე სტივი ყოველდღე ღებულობდა წერილებს ან სატელეფონო ზარებს, რომლებიც გოგონას ეხებოდა. შეშფოთებული მკითხველები ცდილობდნენ გოგონას მატერიალურ დახმარებას, შვილად აყვანას, ზოგ კაცს კი მისი ცოლად მოყვანა უნდოდა. ეს არაჩვეულებრივი სურათი გახდა დევნილთა პრობლემის სიმბოლო მთელი მსოფლიოს მასშტაბით. ასობით მხატვარი ცდილობდა დაეხატა გოგონას პორტრეტი გამსჭვალავი მზერითა და მძიმე ბედით.
პატარა დევნილის პიროვნება რჩებოდა გაურკვეველი 17 წლის მანძილზე, თანაც სტივ მაკ-კარი მთელი ამ დაროის მანძილზე ცდილობდა გაეგო გოგონას შესახებ რაიმე. მხოლოდ თალიბანთა რეჟიმის დამხობს შემდეგ 2001 წელს გახდა შესაძლებელი პოტენციური სამძებრო სამუშაოების ჩატარება. National Geographic-ის გამოცემამ ამ ექსპედიციაზე მთელი ჯგუფი გაუშვა, რომელსაც თავში ედგა სტივ მაკ-კარი. მათ შეძლეს და იპოვეს ბანაკის გოგონა, რომელსაც, როგორც გაირკვა, ერქვა შარბათ გულა. შეხვედრის მომენტში გოოგნა უკვე 30 წლის იყო.
შარბათმა არ იცოდა, რომ ასეთი პოპულალური იყო, მაგრამ კარგად ახსოვდა ფოტოს გადაღების მომენტი ბანაკში. ქმრის ნებართვის შემდეგ მან აჩვენა სახე და მისცა უფლება გადაეღოთ რამდენიმე ახალი სურათი. ჟურნალისტებს უამბო, რომ დაბრუნდა სამშობლოში 1992 წელს. ახლა მას ჰყავს ქმარი და 3 გოგონა. ოცნებობს, რომ მისმა გოგონებმა მიიღონ განათლება, რომელიც თავად ვერ მიიღო(არ დასცალდა).
წელს გავა ზუსტად 30 წელი რაც გამოქვეყნდა სტივ მაკ-კარის „ავღანელი გოგონას“ ფოტო. სამწუხაროდ ის პრობლემა, რომლის სიმბოლოც ეს ფოტო გახდა, დღესაც აქტუალურია. თუ შენ მოგეწონა მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე პოპულალური სურათის ისტორია, აუცილებლად გაუზიარე შენს მეგობრებს.
