ჩემს წინ ჩინელია, უკან რუსი, როცა წინ მდგომი ფრანგ მესაზღვრესთან მივიდა, მისი პასპორტი დიდხანს ფურცლეს, მერე რაღაც დოკუმენტი მოსთხოვეს, ჩანთიდან კიდევ დამატებით ქაღალდების წარმოდგენამაც მოუწია. რიგი აშრიალდა, დიდი და ძლევამოსილი ერის შვილებმა ფაცი ფუცი დაიწყეს, მათ საფრანგეთში შესვლის უფლება მესაზღვრის წინაშე უნდა მოიპოვონ... მე კი რიგში ჩემს წმინდა გიორგისთან ერთად დღეს ყველაზე არხეინად და ამაყად ვდგევარ!
როცა ფრანგ ოფიცერს ქართული პასპორტი მივაწოდე, მომეჩვენა რომ ოდნავ გაიღიმა, თითქოს ჩემი წმინდა გიორგი იცნო და ამიტომაც ვიზა აღარ უძებნია, მხოლოდ უკანა სამგზავრო ბილეთს დახედა, თავი თავაზიანად დამიკრა და ევროპის ”კარები გამიღო”.... ჩემს უკან რიგში დარჩა რუსი, არაბი, თურქი, ვინ იცის კიდევ რამდენი დიდი და ძლევამოსილი ერის შვილი! მე კი მოვდიოდი და ვფიქრობდი ჩემს ნატანჯ ხალხზე, ჩემს პაწაწინა და ნაგვემ სახელმწიფოზე, რომელმაც მიუხედავად ბევრი განსაცდელისა, საკუთარი შრომითა და თავდადებით მოიპოვა უფლება იყოს ევროპის ნაწილი, ამაყად იდგეს ამ სამყაროს თავისუფალ და ძლევამოსილ ხალხთა შორის!
ჰო დღეს ვერსალში მივდივარ, სწორედ იქ სადაც მეფე მზეს ჩვენი სულხან საბა ესტუმრა, დღეს მე ვერსალში სულ სხვა განწყობით შევალ, რადგან ჩემთან ხომ ის წმინდა გიორგი იქნება, რომელიც 800 წლის წინ დავით აღმაშენებელთან და 200 ფრანგთან ერთად დიდგორის ველზე, სისხლის უკანასკნელ წვეთამდე თავისუფალი სამყაროსათვის იბრძოდა! ხარებას გილოცავთ ქართველებო!
წყარო
