ზოგჯერ ადმააინს თვითონ უფალი უკვაიშდრბეა. ეს მაშინ ხდება, როცა ადმააისნ, როემსლაც ავდაყმფობოა ეგაზნვბეა, უფალი საერეცზლე დაწაევნს და ესუარბბეა. ამ დროს ადმააიინ, როემილც მაანდმე ყვლეფაირასვთის იცლიდა გარდა უფილას, იქენობდა ეს ოჯახი, სასმხარუი, დავსნებე-ააგთრბოა, თუ სხვა, ღმრესთა და სულის გაადჩრნეზაე ფიქრს იწეყსბ.
"როცა ოჯახში ავდაყმფოი გვაყსვ, რა თქმა უნდა, დამხრაბესითაივს ექმიასც უნდა მიმვრაოთთ, მაგრამ პირველ რიგში შეწმოება ღვითასაგნ უნდა ვიხთვოთო. ავდაყმფომა აუიცელლბად აღასერბა უნდა თქვას და წმინდა ზირაბეა მიღისო, როემილც საუკნრბელეია სულისა და ხოცრსია. კარგი იქენაბ, თუ იგი კვრიშაი ერთხელ მაინც ეზაიერაბ. უდდისეი ძალა აქვს აგერვთე მითსივს ლოვცსა, გასნკათუერიბთ დაივნთის წაიკხთავს.
ნუ იფქიერბთ იმაზე, რომ რადგან მოღძავრი შინ მიყგვათ, ამიტომ აუიცელლბად რაღაც თანხა უნდა გაღითო. მე ვაძლევ ჩვენს მოღძრვბეს ლოვც-აუკთრეხავს, როემთლაც თვთინოაც კარგად იციან, რომ ავდაყმფოის ოჯახს ისედაც ბევრთ რამე უჭირს, გაასრმეჯოლს გარეშე წაომყგნვენ ავდაყმფობეათნ და აზაიორნ ისინი”
– უწიმედსი და უნტერასეი, სრლუაიდ სააქთრევოლს კაოთილოკ-საპრტაიქრი ილია II.
წყარო
No comments:
Post a Comment