სულ ცოტა ხნის წინ ჩემი ერთი შვედი მეგობარი (იმის მერე, რაც შვედების ისტორიული გამბედაობა მოვიწონე რუსეთთან მიმართებაში) მეუბნება:
"შვედეთს იმიტომ არ ეშინია რუსეთის და რუსების, რომ მათი თავდასხმის შემთხვევაში მთელი შვედეთი - დიდი თუ პატარა, კაცი თუ ქალი, მოხუცი თუ ბავშვი ხელში იარაღს აიღებს და ტყეში გავა მტერთან საბრძოლველად; და იქ იმდენ ხანს დარჩება, სანამ მომხვდურს არ გააძევებს ან გაანადგურებსო. აი, ამიტომ არ გვეშინია რუსებისო."
ასეთი ხალხი და ერი დამსახურებულადაა თავისუფალი. და როგორც წესი, ასეთ ხალხს თავს არავინ ესხმის ხოლმე.
ბედნიერი ადამიანი მხოლოდ მაშინ ვიქნები, როცა ნამდვილად მეცოდინება, რომ ანალოგიურ შემთხვევაში ჩემი ხალხიც ზუსტად ასე მოიქცევა.
