"მომხრეებს სცემდნენ, თვითონ კი აჭარულ ხაჭაპურს მიირთმევდა, ქვეყნის ოკუპაცია ფოიერვერკითა და ცეკვა-თამაშით აღნიშნა" - გელოვანი სააკაშვილზე

აგვისტოს ომის შემდეგ მალევე გავრცელდა ჭორი, თითქოს მიხეილ სააკაშვილმა თვითმკვლელობა სცადა, მაგრამ ბოლო მომენტში დაცვამ იარაღი ხელიდანგამოგლიჯაო... ამდენი წლის შემდეგ კი არა, უკვე მაშინხვდებოდა ყველა, რომ ამ ხმის ავტორიც დაგამავრცელებელიც თავად მიხეილ სააკაშვილიიქნებოდა. დამარცხებული მთავარსარდალი თავსდამარცხების გამო იკლავს, მიხეილ სააკაშვილმა კი, 2008 წლის 12 აგვისტოს დამარცხება, ტერიტორიების 20 პროცენტის დაკარგვა, ასიათასობით ადამიანისსაკუთარი მიწა-წყლიდან გამოდევნა და ასეულობითთანამოქალაქის სიკვდილი რუსთაველის გამზირზე იზეიმა.

მომხრეებს სცემდნენ, თვითონ კი აჭარულ ხაჭაპურს მიირთმევდა, ქვეყნის ოკუპაცია ფოიერვერკითადა ცეკვა-თამაშით აღნიშნა, ორთაჭალაში მომხდარი ტრაგიკული შემთხვევის შემდეგ, როცა მთელიოჯახი ამოწყდა, სლოვენიაში გაფრინდა ფეხბურთის საყურებლად, იქიდან მილანში გადაფრინდა დასაათი იყიდა, ხოლო მილანიდან ნიუ-იორკს მიაშურა, ვითომ კონფერენციაზე, მაგრამ სინამდვილეში, ბიძის სანახავად და ახალი ინსტრუქციების მისაღებად. ხოლო ბიძა ოკუპანტი ქვეყნის უშიშროებისგენერალია. თვითონ ოკუპირებული ქვეყნის პრეზიდენტი იყო, მთავარსარდალი.

მთავარსარდალი, რომელსაც უცებ, ციდან ბუზის ბზუილივით ხმა მოესმა, ერთი დაიძახა, ვაიმეო და... მისდევდა დაცვა, მისდევდა ამალა, პოლიციელები, მისდევდნენ გორელი მაღალ დადაბალჩინოსნები, მოვაჭრეები, გარემოვაჭრეები, დასუფთავების სამსახურის უმცროსითანამშრომლები... ყველას აინტერესებდა, საით გარბოდა და როდემდე ირბენდა მთავარსარდალი. რაც მთავარია, აინტერესებდათ, ვის და რას გაურბოდა საბჭოთა უშიშროების ეფრეიტორი. და ამდროს, იქვე მყოფი საფრანგეთის საგარეო საქმეთა მინისტრი ბერნარ კუშნერი სხვებს მიუტრიალდადა ეკითხებოდა, ხომ არ იცით, მიშა რატომ გარბისო. შეწუხდა, როდესაც გაქცეული უმაღლესიმთავარსარდალი და ქვეყნის პრეზიდენტი დაინახა. შემდეგ, კუშნერს უთქვამს, მართლა რომყოფილიყო საფრთხე, ასეთი თავპირისმტვრევით მაინც არ გავიქცეოდი, მე ხომ იქ საფრანგეთსწარმოვადგენდიო... ასევე იტყოდა ნებისმიერი ქვეყნის, მათ შორის საქართველოს წარმომადგენელი, მაგრამ სააკაშვილი არ წარმოადგენდა საქართველოს. სააკაშვილი წარმოადგენდა თემურ და გიულიალასანიებს, სააკაშვილი წარმოადგენდა ნინა წკრიალაშვილს, სოფო ნიჟარაძეს, ალანა გაგლოევას, ნუგზარ წიკლაურს და ხათუნა გოგორიშვილს. და სულ რომ არ იცოდე, ვინ არის მიხეილ სააკაშვილი, ეს ჩამონათვალიც კი საკმარისია მიხვდე, რას წარმოადგენს იგი და მისი გარემოცვა.

ერთი დღეც იყო (2011 წლის ივნისში) და, მიხეილ სააკაშვილის ლამის მთელმა გარემოცვამსაავადმყოფოებს მიაშურა. ასეთ ავადმყოფურ ერთსულოვნებას, როგორც წესი, ეპიდემიების დროსდროს აქვს ადგილი, თუმცა ამ შემთხვევაში, არც რაიმე ეპიდემია ყოფილა, არც მუშაობითგადაღლილან და ვერც ლეღვის ნახარშს დავაბრალებთ, რადგან პრეზიდენტის პრესმდივანმა, ნათიაბანძელაძემ გაიტეხა თავი, პრეზიდენტის გია ბარამიძემ მოიტეხა ფეხი, რაც შეეხება ეკონომიკისა დამდგრადი განვითარების მინისტრს, პრეზიდენტის მიერ ფურნიდან პირდაპირ მთავრობაშიდაწინაურებულ ვერა ქობალიას, მას აღენიშნებოდა უამრავი დაჟეჟილობა, მაგრამ თუ ძველებისნათქვამს - „დაჟეჟილს გატეხილი ჯობიაო“ - გავითვალისწინებთ, ადვილი წარმოსადგენია, რა დღეშიიყო საქართველოს ეკონომიკა და მდგრადი განვითარება.

რა მოხდა? ისეთი არაფერი - საქართველოს პრეზიდენტმა ბათუმის ერთ-ერთი სასტუმროს საცურაოაუზში გართობა გადაწყვიტა - საჭმელი, სასმელი და გოგონები, უფრო სწორად, ერთი გოგონა, რომლის გამოც იცემენ დანარჩენი გოგონები და მათთან ერთად - შინაგან საქმეთა და თავდაცვისყოფილი მინისტრი, გიორგი ბარამიძე. დეტალები საინტერესო არ არის, მით უმეტეს, რომ დეტალებისმრავალნაირი ინტერპრეტაცია არსებობს, შედეგი კი ერთია: მედიისა და ეკონომიკის დედები -საავადმყოფოში და თავდაცვა და უშიშროება, კანონშემოქმედება და ევროინტეგრაციაც -საავადმყოფოში.

ეს მოხდა 2011 წლის ივნისში. და ეს ამბავიც ივნისში მოხდა, რაც კიდევ ერთი დასტურია იმისა, რომმინისტრის ავადმყოფობა სულაც არ უშლიდა ხელს უწყების გამართულ მუშაობას. მუშაობდნენ ისე, როგორც იცოდნენ, როგორც შეეძლოთ და ბოლომდე ასრულებდნენ ერთიანი ნაციონალურიმოძრაობის მიერ მათზე დაკისრებულ მოვალეობებს. აი, ეს ამბავიც, რომელსაც დაზარალებულისადვოკატი ყვება:

„ეკონომიკის სამინისტროს თანამშრომლებმა, მიხვდნენ რა, რომ ვ.ჯიმშელეიშვილი ვეღარგადაადგილდებოდა და ცნობიერება აღარ ჰქონდა, საკუთარ თავზე აიღეს ნოტარიუსთან სანოტაროაქტის დამოწმების მოწესრიგება. მივიდნენ ნოტარიუსთან, რომელთანაც წინასწარ იყვნენშეთანხმებულნი, წამოიღეს უძრავი ქონების უსასყიდლოდ გადაცემის ხელშეკრულება, ასევე, ნოტარიუსმა ეკონომიკის სამინისტროს წარმომადგენელს ხელზე (!!!) გადასცა სანოტარომოქმედებათა რეგისტრაციის ჟურნალი ჯიმშელეიშვილთან სახლში ხელმოსაწერად. თვითონნოტარიუსი სანოტარო მოქმედებათა შესრულებას არ დასწრებია. ჯიმშელეიშვილს დამოუკიდებლადხელის მოწერა არ შეეძლო და ვერც აცნობიერებდა, რაზე აწერდა ხელს, ამიტომ გ.ქ-მ ხელი მოკიდადა ისე მოაწერა.
2012 წელს თბილისის მერიამ აღნიშნული ქონება - 3539 კვადრატული მეტრი მიწის ფართი და მასზეგანლაგებული შენობა-ნაგებობა - ერთ ლარად მიყიდა ოთხ პიროვნებას“.

ანუ, რეესტრიც მუშაობდა ახალ, კოპწია შენობებში, რომლებითაც ასე ამაყობდნენ ზურაბადეიშვილები და მასთან გათანაბრებული პირები. გავიხსენოთ, როგორ შენდებოდა პოლიციისშენობები, როგორ ხდებოდა მათი აღჭურვა უახლესი ტექნიკით და ავეჯით - ვიღაცას დაჭერის მუქარითწაართმევდნენ მიწას, ვიღაცას კი, ასევე დაჭერის მუქარით, აყიდინებდნენ საოფისე ავეჯს დატექნიკას. პოლიციაც და იუსტიციაც ერთი, დამნაშავე რეჟიმის მსახურები იყვნენ და რატომ უნდაყოფილიყო გამონაკლისი იუსტიციის სახლი?

თინათინ ქ: „2011 წლის ოქტომბერში თბილისში ჩემი ბინის ტელეფონზე დამირეკეს და მითხრეს, რომმარნეულში იუსტიციის სახლის ასაშენებლად თქვენი არასაცხოვრებელი ფართი გვჭირდება და უნდადაგვითმოთო! არ ყოფილა შემოთავაზება კომპენსაციის შესახებ. გაოგნებული დავრჩი და ვერაფერივუპასუხე. ერთი კვირის შემდეგ სახლში მესტუმრა ორი მამაკაცი, მათ თავი წარმომიდგინეს როგორცგენპროკურატურის და იუსტიციის სამინისტროს წარმომადგენლებმა. დამემუქრნენ, თუ ფართს არდაგვითმობ, „ოჯახში პრობლემები შეგექმნება“, „თუ არ დათმობ, ინანებ“, „დაგვიჯერე, შენთვის ასესჯობს“ და ა.შ. შემდგომში შევიტყვე, რომ ჩემი არასაცხოვრებელი ფართი დაანგრიეს და მის სიახლოვეს აშენებულისაჯარო რეესტრის ეროვნული სააგენტოს მარნეულის სარეგისტრაციო სამსახურისკეთილმოსაწყობად გამოიყენეს - საყვავილე გააშენეს“.

საოცარია, მაგრამ ფაქტია: სწორედ იმ დროს, როდესაც ქვეყანაში ყველაზე მეტად ითელებოდაადამიანის ღირსება, სწორედ იმ დროს, როცა ხელისუფლება ცდილობდა, ადამიანის ღირსებიდანაღარაფერი დარჩენილიყო, როდესაც ქვეყანა და მისი მოქალაქეები დამარცხებას დამარცხებაზეგანიცდიდნენ, როდესაც ქვეყანაში საბოლოოდ გაფორმდა შავბნელი დიქტატურა, სწორედ იმ დროსპანტაპუნტით რიგდებოდა ღირსების, ბრწყინვალების, წმინდა გიორგისა და თამარის ორდენები.

როგორ იყიდებოდნენ

ახლახან ინფორმაციის თავისუფლების განვითარების ინსტიტუტმა (IDFI) 2003-2015 წლებშისაქართველოს პრეზიდენტების მიერ გაცემული სახელმწიფო ჯილდოების შესახებ ინფორმაციაგამოაქვეყნა.

ინფორმაციის თანახმად, რომელიც ორგანიზაციამ პრეზიდენტის ადმინისტრაციიდან გამოითხოვა, 2003-2015 წლებში საქართველოს პრეზიდენტების მიერ სულ გაცემულია 11 595 სახელმწიფო ჯილდო, საიდანაც ყველაზე მეტი - 5525 იყო ღირსების ორდენი, 2541 - ღირსების მედალი, ხოლო 1160 - მედალიმხედრული მამაცობისთვის.

დოკუმენტის მიხედვით ირკვევა, რომ სახელმწიფო ჯილდოების გაცემის სიუხვით განსაკუთრებითმიხეილ სააკაშვილის პრეზიდენტობის უკანასკნელი წლები გამოირჩევა, მაგალითად, 2012 წელს - 2681, ხოლო 2013 წელს 1926 სახელმწიფო ჯილდო გაიცა.

„2005 წელს, წმინდა გიორგის სახელობის გამარჯვების ორდენით, რომელიც გაიცემასაქართველოსთვის მოპოვებულ გამარჯვებებში შეტანილი განსაკუთრებულ წვლილისთვის, დაჯილდოვდა ჯორჯ ბუში (უმცროსი), 2006 წელს - ჯონ მაკკეინი, 2007 წელს - ირაკლი ქუთათელაძე, ზურაბ ნოღაიდელი, ვალდას ადამკუსი, ლეხ კაჩინსკი, 2008 წელს - ერეკლე კოდუა, ვლადიმერგურგენიძე, ვახტანგ კიკაბიძე, გიორგი მებონია, ზურაბ ფოჩხუა, მამუკა გვასალია, ონისე ქისტაური, ავთანდილ ლომიძე, ნიკოლოზ ძებნიაური, შალვა ჯანაშვილი, გიორგი მარგიანი. 2013 წელს - 30 პირი, მათ შორის: დავით ბაქრაძე, ალექსანდრე ხეთაგური, ანდრო ბარნოვი, კახა ბენდუქიძე, გიორგიპაპუაშვილი, კონსტანტინე კუბლაშვილი, ნიაზ დიასამიძე, დავით ბეჟუაშვილი, ილჰამ ალიევი, გელაჩარკვიანი“, - ნათქვამია ინფორმაციაში.

რაც შეეხება თამარ მეფის ორდენს, რომლითაც ჯილდოვდებიან ქვეყნისა და ერის წინაშე

ავტორ(ებ)ი : ვერსია